13 marzec 2015
13 marca 2015,
 Off

Wentylacja jest to proces polegający na pobieraniu i usunięciu powietrza z płuc do otoczenia. Możemy wymienić dwie fazy wentylacji:

 

Po pierwsze, wdech jako czynność aktywną, wymagającą skurczu mięśnia. Wdychane powietrze, zawiera 78% azotu, 21 % tlenu i 1% innych gazów.

Aby wykonać wdech, musi nastąpić skurcz mięśni międzyżebrowych, i uniesienie żeber do góry. Następnie dochodzi do skurczu przepony, która się obniża a tym samym objętość klatki piersiowej rośnie. W efekcie czego, występuje podciśnienie i następuje zasycanie powietrza.

 

Drugą fazą wentylacji jest wydech. Jest to czynność bierna, nie wymagająca w ogóle skurczu mięśni. Wydychane powietrze zawiera, 78% azotu, 17% tlenu, 4% dwutlenku węgla oraz 1% innych gazów nasyconych porą wodną. W fazie wydychania następuje rozkurcz przepony która się uwypukla, przez co rośnie ciśnienie a powietrze wydostaje się przez drogi oddechowe.

 

Co do samych mechanizmów wentylacji, to możemy wyróżnić dwa. Jeden z nich to wentylacja piersiowa, a druga brzuszna. U kobiet dominuje piersiowa, ze względu na możliwość zajścia w ciąże.

 

Sama pojemność płuc może zostać określona ze względu na kilka wskaźników. Pierwszym z nich jest pojemność życiowa płuc, określa stan pomiędzy najgłębszym wdechem a wydechem – i jest to wartość 4200 cm3.

Jednakże, podstawową objętością jest objętość oddechowa która występuje podczas spokojnego wdechu i wydechu – dochodzi wtedy do wymiany około 500cm3. Przy pogłębionym wdechu, możemy pobrać dodatkowe 2500 cm3 – jest to tzw. objętość uzupełniająca. Wartością pomiędzy objętością oddechową i objętością uzupełniająca a całkowitą pojemnością życiową płuc jest objętość zapasowa. Jest to ilość powietrza, dostające się do płuc podczas maksymalnego wdechu przy szczycie zwykłej objętości oddechowej – wynosi 1200cm3

 

Z tego też powodu maksymalną pojemność życiową płuc możemy określić wzorem:

 

Objętość oddechowa (500)+ Objętość uzupełniająca (2500) + Objętość zapasowa (1200) = Pojemność życiowa płuc (4200).